Autoagresja – samookaleczenie
Autor: Katarzyna Boczar, publikacja: 2019-11-18
W dzisiejszym artykule zostanie poruszony ważny temat, jakim jest samookaleczenie się. Niestety o tym wciąż stanowczo za mało się mówi. Tymczasem problem, jest bardzo poważny i warto poświęcić mu chwilę.
Samookaleczenie dotyczy głównie dzieci i nastolatków. Jednak nie tylko. Ludzie dorośli także się tną. Najczęściej dlatego, że zaczęli to robić w dzieciństwie i od tego się uzależnili. Tak, autoagresja jest uzależnieniem.
Mechanizm jest taki sam jak w przypadku uzależnienia od hazardu, seksu, alkoholu czy narkotyków. Dlatego to robią? Ludzie się tną, ponieważ nie potrafią sobie poradzić z emocjami wywołanymi przez traumatyczne wydarzenia. Cięcie się przynosi ulgę w cierpieniu psychicznym. Tak, ludzie zastępują ból psychiczny bólem fizycznym. Tnący się nie czuje bólu, tylko niesamowitą ulgę w swoim cierpieniu. Nie robią tego, bo jest taka moda czy aby zwrócić na siebie uwagę. Wprost przeciwnie. Oni zakrywają swoje blizny pod długimi rękawami, opaskami czy bransoletkami. Nie chcą, aby ktokolwiek się dowiedział.
Najczęstszą formą samookaleczenia jest cięcie się żyletkami, ale możemy wyróżnić także inne sposoby:
- drapanie się,
- gryzienie się,
- zdzieranie naskórka,
- wyrywanie włosów, rzęs,
- połykanie ostrych przedmiotów,
- poparzenia,
- przypalanie zapalniczką,
- obcinanie sobie kawałka skóry, a następnie szycie go,
- zadawanie ciosów,
- uderzanie głową o ścianę lub o inne twarde przedmioty.
Przyczyny samookaleczeń:
- traumatyczne doświadczenie, z którymi dana osoba nie potrafi sobie poradzić, np. gwałt, molestowanie seksualne, śmierć bliskiej osoby, rozwód rodziców,
- przemoc domowa,
- samotność,
- poczucie odrzucenia ze strony rodziny i/lub rówieśników,
- problemy w szkole/w pracy,
- karanie siebie za coś,
- chęć wymuszenia na otoczeniu jakiegoś zachowania - wynika to z nieumiejętności radzenia sobie z problemem,
- choroby neurologiczne, zaburzenia psychiczne,
- niektóre choroby genetyczne i wiele innych.
Samookaleczenia – leczenie: Należy zgłosić się po pomoc do lekarza psychiatry i do psychologa lub psychoterapeuty. Celem leczenia jest nauka radzenia sobie z emocjami inaczej niż poprzez autoagresję. Odnajduje się także przyczyny takiego zachowania. Ważne jest również oprócz leczenia wsparcie bliskich osób i nieocenianie i niekrytykowanie osoby z tym problemem.
Opracowała:
Katarzyna Boczar
Przystań zdrowego życia - Katarzyna Boczar